Australia to kontynent, a jednocześnie państwo, które zostało odkryte w 1770 roku przez Jamesa Cooka. Cała rdzenna ludność Australii liczyła wtedy 300 000 osób. Byli oni rozproszeni w różnych grupach lokalnych w różnych miejscach. Osady liczyły od 10 do 60 osób. Wiele danych świadczy o tym, że Aborygeni uprawiali grupowy promiskuityzm.
W świecie tym istniał ostry podział na kobiecie i męskie obowiązki oraz role. Mężczyźni zajmowali się przede wszystkim myślistwem, a kobiety opiekowały się dziećmi, zajmowały się gospodarstwem, a także zbieractwem. Kultura Aborygenów w znaczący sposób była zdominowana przez mężczyzn. To kobieta była zmuszona opuścić swoją grupę lokalną, gdy chciała być z mężczyzną. Musiała przenieść się do jego osady.
Wiele danych świadczy o tym, że Aborygeni uprawiali grupowy promiskuityzm. Aż do momentu, który Australijczycy nawiązali kontakt z innymi kulturami, nie utożsamiali współżycia z prokreacją. Ciąże wyjaśniali tym, że to duch dziecka dostał się do kobiecego ciała. Mężczyzna miał jedynie za zadanie odbyć z kobietą stosunek, podczas którego otwierał ją na ducha dziecka. W tym momencie duch ten mógł wniknąć w nią.
Kultura aborygeńska, a przerwanie ciąży
W kulturze aborygeńskiej na porządku dziennym były zabiegi związane z przerywaniem ciąży, a także zjawiska związane z dzieciobójstwem w momencie, gdy panował głód. Dziewczynkę, zanim jeszcze się urodziła obiecywano mężczyźnie z innej grupy lokalnej. Zazwyczaj występowała bardzo duża różnica wieku miedzy mężczyzną, a kobietą. Zmiana kolejnych współmałżonków wiązała się z tym, że starsze kobiety miały młodszych mężów.
Już dziesięcioletnie dziewczynki rozpoczynały współżycie seksualne z wybranym jeszcze przed ich narodzinami mężczyzną. Gdyby zmarł, dziewczyna była dziedziczona przez jego młodszego brata. Przeciętna kobieta w środowisku aborygeńskim wychodziła za mąż kilka razy. Również mężczyźni mogli mieć kilka żon. Powszechny był tu model poligamii.
Życie rodzinne Aborygenów było bardzo trudne i wiązało się z licznymi niebezpieczeństwami. Często pojawiały się okresy głodu, a także wojny międzyplemienne. Grupy lokalne dziesiątkowały również choroby. Nie ma żadnych informacji na temat tego, w jaki sposób rozwijały się więzy uczuciowe miedzy mężczyznami, a kobietami. Relacje partnerskie były zazwyczaj po prostu podporządkowane dobru danej grupy lokalnej. Chłopcy, gdy osiągali wiek dziewięciu lat byli zabierani matkom. Rozpoczynał się wtedy dla nich okres inicjacji.
